BEWEGING
Ja, eerst had ik er danskunst bij staan, maar toen ik op zoek ging voor bijpassende foto's werd het meer de kunst van het bewegen. Beweging is iets ruimer van begrip en laat zien van wat er in de tijd kan bewegen.
Dat zijn zelfs kind-foto's van mijn ouders of van mijzelf. We bewegen en dat kan geuit worden in verschillende dans of mimevormen die ik van dichtbij heb mogen leren kennen. Niet voor niets werd mij voor mijn eindexamen op de kunstacademie geadviseerd om de danser en choreograaf Hans van Manen als mijn rijks-gecommiteerde voor mijn eindexamen te gaan vragen.
Ja, en ik ben toen dus bij hem langs gegaan in de Amsterdamse Lomanstraat en dat was zeker een hele bijzondere ontmoeting voor mij. Hij was zelfs een van de allereerste in Nederland die de danskunst in Nederland een lichaam heeft gegeven. Maar via mijn kennissenkring rijkte het nog veel verder terug. Ik maakte eens kennis met 2 achterklein-nichten van EINSTEIN.
2 zeer bijzondere vrouwen die beiden een zeer bijzonder verhaal en mij zelfs een grote betekenis voor heel Nederland konden laten weten en dat terwijl weinigen van die 2 achternichten van Einstein zullen hebben vernomen. In ieder geval Ada was de achterkleinnicht die werkelijk verantwoordelijk is geweest voor de danscultuur in Nederland en dat deed ze door o.a. Hans van Manen hier in te introduceren.
Mijn eigen eerste echte bewegingslessen kreeg ik zelf dus op de kleinkunstacademie in Amsterdam. Moest speciaal hiervoor toen nog een majo aanschaffen. Iedereen moest tijdens de les een majo gaan dragen om deel te mogen nemen aan de zogeheten bar op de bijpassende life pianomuziek. Dit was zeker een hele bijzondere ervaring. Later werd mij nog eens de vraag gesteld door iemand die altijd met me meereed: Maar Hans, jij bent helemaal geen homo, hoe kan dat nou? Ik reageerde hierop zeer verbaasd.
MOVEMENT
Yes, at first I had dance art, but when I started looking for matching photos it became more the art of moving. Movement is somewhat broader in concept and shows what can move in time.
Those are even child photos of my parents or of myself. We move and that can be expressed in different dance or mime forms that I got to know up close. It is not without reason that I was advised before my final exam at the art academy to ask the dancer and choreographer Hans van Manen as my government commissioner for my final exam.
Yes, and I then visited him in the Lomanstraat in Amsterdam and that was certainly a very special meeting for me. He was even one of the very first in the Netherlands to give the dance art in the Netherlands a body. But through my circle of acquaintances it went much further back.I once became acquainted with 2 great-grandnieces of EINSTEIN.
2 very special women who were able to let us know both a very special story and even a great significance for the whole of the Netherlands, while few of those 2 grandnieces will have heard of Einstein. In any case, Ada was the great-grandniece who was really responsible for the dance culture in the Netherlands and she did that by introducing Hans van Manen to it.
So I got my own first real movement lessons myself at the cabaret academy in Amsterdam.
Had to buy a majo especially for this. Everyone had to wear a majo during class to participate in the so-called bar to the matching live piano music.
This was certainly a very special experience. Later I was again asked the question by someone who always rode with me: But Hans, you are not gay at all, how is that possible?
I reacted very surprised to this.
Deze Groningse straatoperazanger zal iedere oudere Groninger nog wel kunnen herinneren. De man met de vele medailles en stok in zijn hand. Ik moet opeens denken aan de stokken van de kunstenaar bij wie ik afgelopen zaterdag nog op haar opening was. Stokken zijn een belangrijk onderdeel van haar nieuwe expositie. Maar kijk maar even naar het onderstaande filmpje om ook haar bijzondere beweging even met je mee te krijgen.
Every older Groninger will remember this Groningen street opera singer. The man with the many medals and stick in his hand. I suddenly have to think of the sticks of the artist I was with at her opening last Saturday. Sticks are an important part of her new exhibition. But take a look at the video below to get her special movement with you.
Opening van de tentoonstelling van Yvonne Droge Wendel op zaterdag 14 mei 2022 in Den Haag
On the opening day of the Yvonne Droge Wendel exhibition on Saturday 14 May 2022 in The Hague
Ja, in Rijswijk wordt er dus ook wel eens gedanst en dat zelfs in een cafe kwam ik op 15 mei achter. Ik kon het niet laten om dit heugelijke feit toch ook even vast te willen leggen en stapte hiervoor voor het eerst dit cafe binnen. Ook al was het muziek uit Amsterdam en Den Haag allemaal tegelijk, dat maakte natuurlijk helemaal niet uit. Als het mag en werkelijk kan, dan bewegen mensen bewegen graag op de muziek.
Yes, in Rijswijk people sometimes dance and I even found out about that in a cafe on 15 May. I couldn't help but want to capture this happy fact and entered this cafe for the first time. Even if it was music from Amsterdam and The Hague all at the same time, it didn't matter at all. If it is allowed and really possible, people like to move to the music.
En natuurlijk kan ik jullie de dans van Piet & Kameelhond in het Paradijshof te Delft niet onthouden.
Twee marionetten die altijd graag bespeeld willen worden en zo niet, gewoon hun eigen dans in de wind willen bewegen.
And of course I can't forget the dance of Piet & Camelhond in the Paradijshof in Delft .
Two puppets who always like to be played and if not, just want to move their own dance in the wind.
Of kijk hierboven naar een dans van een weeshuis in Dipolog city (in de Filippijnen) waar wij namens Stichting Bando diverse activiteiten georganiseerden en waar we eens getrakteerd op een bijzondere dansvoorstelling. Ooit was daar een danseres geweest die de kinderen graag had willen leren te bewegen met elkaar, ook al deed ze dat toen als non. Ik heb er zelf echt van genoten.
Or look above at a dance of an orphanage in Dipolog city
(in the Philippines) where we organized various activities on behalf of the Bando Foundation and where we were treated to a special dance performance. There had once been a dancer there who would have liked to teach the children to move together, even though she was doing so as a nun at the time. I really enjoyed it myself.
Ja en dan natuurlijk mijn allereerste reis naar de andere kant van de wereld. Een reis en een allesomvattende beweging anno 2006, die ik zelf nooit zal vergeten.
Yes and then of course my very first trip to the other side of the world. A journey and an all-encompassing movement in 2006, which I myself will never forget.
Misschien niet perfect, maar toch leuk om weer eens te zien hoe ik samen met een collega en Bando-lid Ramona een bezoek bracht aan een achterbuurt van Dipolog, een wijk waar normaal niet veel gebeurt en waar ik graag op bezoek kom met Piet en Camel dog voor een kleine dans voorstelling.
Maybe not perfect, but still nice to see how I, together with a colleague and Bando member Ramona, visited a slum of Dipolog, a neighborhood where normally not much happens and where I like to visit with Piet and Camel dog for a small dance performance.
Eens bezocht ik een introductie van de master-opleiding kunsteducatie in Amsterdam. Hier trof ik als docent aan de voormalig directeur van de zeer spectaculaire Nederlandse theatergroep "De DOGTROEP" . Een groep die ik altijd had gevolgd. Ik wist natuurlijk dat de Dogtroep in die tijd net was gestopt en zo kwam ik dus in gesprek met deze voormalige directeur. Toen vroeg ik hem dus wat hij op dat moment aan het doen was? En hij antwoordde mij toen dat hij een maand daarvoor nog een nieuw museum had opgeleverd.
mijn reactie: "Een heel museum? Wat zeg je me nou???"
Natuurlijk was ik verrast met dit antwoord en vroeg ik hem gelijk waar dat museum dan wel niet was. En ik was nog meer verrast toen ik vernamdat dit museum in Den Haag was en de naam van "het Humanity-huis" had gekregen. (mijn oom was toevallig ooit de directeur van het Nederlandse "Humanistisch Verbond" geweest)
Natuurlijk ging ik kort na onze ontmoeting erheen, ik herkende zijn vindingrijkheid en bezocht ik het museum regelmatig. Regelmatig werden er bijzondere sprekers uitgenodigd en er vonden echt leuke activiteiten plaats. en in de tuin werden regelmatig films vertoond.
Na een jaar werd ik, alszijnde een regelmatige bezoeker, uitgenodigd om te vertellen over mijn ervaring met het nieuwe museum. En ik liet hun weten dat ik het museum zeker de moeite waard vond. Er was echter ook nog een ingenieur uit Den Haag uitgenodigd. Het was een aardige man waarmee ik in gesprek kwam. Zijn naam was Maarten Romijn en hij vertelde me dat hij al over de hele wereld aan belangrijke energieprojecten had gewerkten dat hij met zijn pensioen zich had willen richten op echt hele schone energie. En toen had hij dus de Fortunecooker uitgevonden. Een kookfornuis waarmee je direct op de zon kunt koken. Ik vond het geweldig en wilde het meteen zien, maar er was nog geen beeldmateriaal van. Dat was voor mij de reden om het voor hem te willen maken. Kort nadat we elkaar leerden kennen, belde Maarten me op en nodigde me uit om een opname te maken.
Een aantal maanden later kreeg ik de gelegenheid om de Fortunecooker in de Filippijnen te introduceren. Dit bijzondere verhaal van een beweging, wordt dus kort in beeld gebracht in de bovenstaande video.
Once I attended an introduction to the master's degree in art education in Amsterdam. Here I met the former director of the very spectacular Dutch theater group "De DOGTROEP" as a teacher. A group I had always followed. Of course I knew that the Dogtroep had just stopped at that time, so I got into a conversation with this former director. So then I asked him what he was doing at the time? And he then replied that he had completed a new museum a month earlier.
my response: "A whole museum? What are you telling me???"
Of course I was surprised with this answer and I immediately asked him where that museum was. And I was even more surprised when I learned that this museum was in The Hague and had been named "the Humanity house". (my uncle happened to have been the director of the Dutch "Humanist Association")
Of course I went there shortly after our meeting, I recognized his ingenuity and visited the museum regularly. Special speakers were regularly invited and really fun activities took place. and films were regularly shown in the garden.
After a year, as a regular visitor, I was invited to tell about my experience with the new museum. And I let them know that I thought the museum was definitely worth a visit. However, an engineer from The Hague was also invited. He was a nice man I got to talk to. His name was Maarten Romijn and he told me that he had already worked on important energy projects all over the world that he wanted to focus on really clean energy with his retirement. And then he invented the Fortunecooker. A cooking stove with which you can cook directly on the sun. I loved it and wanted to see it right away, but there was no footage of it yet. That was the reason for me to want to make it for him. Shortly after we got to know each other, Maarten called me and invited me to make a recording.
A few months later, I had the opportunity to introduce the Fortunecooker to the Philippines. This special story of a movement is therefore briefly shown in the video above.
Een kleine vlucht door de tijd door slechts 3 foto's.
Zie mij als klein jongetje met links mijn broer Peter en rechts mijn broer Carlo en voor ons onze herderhond Asta.
Hieronder een foto van de tijd dat ik werkte in het kindertehuis in Leeuwarden waar we bezig waren met een spelletje monopolie.
Als laatste, aan de rechter kant mijn collega Lammy in de jeugdherberg van Meppel, dankzij de pop aan de rechter voorkant kwam ik in contact met poppentheater Triangel van Henk en Ans Boerwinkel, het allereerste poppentheater dat ik zag dat speciaal voor volwassenen was.
A little flight through time through only 3 photos.
See me as a little boy with my brother Peter on the left and my brother Carlo on the right and our sheepdog Asta in front of us. We lived at the Hagendoornplein in Leeuwaren at the time.
Below is a photo of the time I worked in the children's home in Leeuwarden where we were working on a game of monopoly.
Finally, on the right my colleague Lammy in the youth hostel of Meppel, thanks to the doll on the right front I came into contact with the puppet theater Triangle by Henk and Ans Boerwinkel, the very first puppet theater I saw that was especially for adults.
Hierboven het meisje Francien uit het kindertehuis in Leeuwaren, het meisje dat ik ook regelmatig mee naar huis van mijn ouders meenam. Ik vond het heel fijn om de aandacht te geven die deze kinderen dubbel en dwars verdienden.
Above the girl Francien from the children's home in Leeuwaren, the girl that I also regularly brought home from my parents. I really enjoyed giving the attention these children deserved.
Nederlandse kermis die ik filmde in Rijswijk en voor mij overloopt naar werkelijk iets heel bijzonders.
Het was voor mij in 2007. De vader van mijn nieuwe vriendin was helaas gestorven en ik wilde er toen voor de 2e keer naar de andere kant van de wereld vliegen
Ik zette namens de Hartenkrant, op verzoek van mijn bevriende advocaat Samuels uit Groningen (de advocaat die het zeer enthousiaste voorwoord van boek SPIEGELOGIE van kunstenaar WIllem de Ridder had geschreven) voor het boren van gas in de Waddezee voor het eiland Schiermonikoog.
Het artikel dat ik had geschreven voor de dorpsbode van Schiermonikoog had helaas niets uitgehaald en nog weer een paar jaren later ontstonden er in heel Groningen scheuren in veel gebouwen. Zou het mogelijk te maken kunnen hebben gehad met die eigenlijk verboden boringen in de Waddezee?Wat denk jij eigenlijk?
ik maakte diverse toen verschillende opnamens van mensen over het onderwerp vertrouwen. Wat is eigenlijk vertrouwen? En heeft vertrouwen ook iets met God te maken?
Ik zie hoe water opgehaald werd bij de put, zoals dat ooit ook in Nederland was geweest. Ik maakte kennis met het GOODTIMES CAFE en sprak een collega kunstenaar muzikant, performer over vertrouwen. Ook ontmoette ik mijn goede vriend Ed die zich gelijk aansloot bij mijn idee van stichting Bando. Hij is in December 2020 helaas gestorven.
Zelf werd ik nog door de bisschop van Zamboanga del Norte uitgenodigd. Hij wilde mij graag zijn liefde voor kunst vertellen en ik vond het fijn dat hij dat deed. nooit eerder had ik het mee kunnen maken dat een bisschop met apparte chauffeur mij rond had willen leiden langs bijzondere bomen die hij zelf geplant had en in elkaar konden vergroeien.
Ik eindig het filmpje met een bijzondere registratie van een man met een zogenaamde verstandelijke beperking in Dipolog City. Hij bewoog gewoon op muziek omdat hij dat wilde. Hoe geraken velen zogenaamd Normale mensen beperkt door dit juist niet meer te doen?
Dutch fair that I filmed in Rijswijk and for me overflows into something really special.
It was for me in 2007. The father of my new girlfriend had unfortunately died and I wanted to fly there for the 2nd time to the other side of the world
On behalf of the Hartenkrant, at the request of my lawyer friend Samuels from Groningen (the lawyer who had written the very enthusiastic foreword to the book SPIEGELOGIE by artist WIllem de Ridder), I set out to drill gas in the Waddezee off the island of Schiermonikoog.
Unfortunately, the article I had written for the village messenger of Schiermonikoog had no effect and a few years later cracks appeared in many buildings throughout Groningen. Could it possibly have had something to do with those actually prohibited drilling in the Wadde Sea? What do you think?
I made several then different shots of people on the subject of trust. What exactly is trust? And does faith also have something to do with God?
I see how water was collected from the well, as it had once been in the Netherlands. I was introduced to the GOODTIMES CAFE and spoke to a fellow artist musician, performer about trust. I also met my good friend Ed who immediately joined my idea of the Bando foundation. He sadly passed away in December 2020.
I was even invited by the bishop of Zamboanga del Norte. He wanted to tell me about his love for art and I was glad he did. never before had I been able to experience that a bishop with a separate driver had wanted to show me around special trees that he had planted himself and could grow into each other.
I end the film with a special registration of a man with a so-called intellectual disability in Dipolog City. He just moved to music because he wanted to. How do many so-called Normal people become limited by not doing this anymore?
Beweging is fantastisch, eens had ik een paar honderd Koerden als mijn buren in een mooi atelier in Zoetermeer Ik heb er heel erg veel van genoten en gezien hoe zij met z'n allen de dans als een belangrijke bewegingsvorm en communicatievorm kenden.
Movement is fantastic, once I had a few hundred Kurds as my neighbors in a beautiful studio in Zoetermeer. I enjoyed it very much and saw how they all knew dance as an important form of movement and form of communication.
Dat ik altijd erg ook zeer favoriet ben geweest met Joodse dansmuziek (Klezmar) , mag misschien blijken uit dit filmpje waarin ik toon hoe een 4 tal Chinese kunstenaars uit de stad Xiamen bij mij te gast waren en ik graag liet bewegen op een Joods muziekje dat ik een tijd lang heel erg veel heb willen beluisteren. Een muziekje dat ik ooit in Parijs had gekocht.
That I have always been a very favorite with Jewish dance music (Klezmar), may be apparent from this video in which I show how 4 Chinese artists from the city of Xiamen were my guest and I liked to have them move to a Jewish music that I've been wanting to listen to a lot for a while. A piece of music I once bought in Paris.
Maak jouw eigen website met JouwWeb